Verhalen per leeftijd: 25-40 jaar

Ik werk niet op niveau, omdat ik bang ben dat ik het niet aankan, dat ik het verpest of mensen voor de gek houd. Dat heeft te maken met onzekerheid. Sommige mensen springen gewoon ergens in en denken: linksom of rechtsom – ik kom wel op mijn pootjes terecht. Bij mij is het meer van: ik heb een plan en dat plan mag niet falen, want anders kan ik mijn huur niet betalen en dan sta ik op straat. Dat heeft te maken met dat je dat vangnet van je ouders niet echt hebt.

Meer mezelf

Door mijn vrienden kan ik meer mezelf zijn. Dat heeft me echt geholpen. Ik ben er rustiger van geworden. Ik vind het fijn om samen leuke dingen te doen en het over dingen te kunnen hebben. Als het gaat om relaties voelt het voor mij nu niet meer alsof ik een relatie ‘moet’ hebben. Ik zie het meer als een leuke toevoeging.

Kinderen

Of ik kinderen wil, weet ik niet. Maar als ik kinderen krijg, zou ik een goede vader kunnen zijn, omdat ik mijn problemen heb aangepakt. Ik ben me er ook van bewust wat ik níet voor mijn kinderen wil.

“Ik werk niet op niveau, want ik ben bang dat ik het niet aankan.”

Een leuker mens

Ik ben blij dat ik hulp heb gezocht en dat ik bezig ben geweest met alle puzzelstukjes om het beter te maken. Ik kan zaken beter aangeven en weet beter waar ik behoefte aan heb. Zo kan ik in de toekomst voor anderen een leuker mens zijn.

Jongeren geven een: 

Ik heb altijd graag kinderen gewild. Ik ben heel blij dat ik ze heb, maar mijn voorgeschiedenis maakt het extra zwaar om ouder te zijn. Ik ben ontzettend kritisch naar mezelf. Mijn eisenpakket voor mezelf als moeder is eigenlijk niet haalbaar. Het gevoel dat je alle ballen in de lucht moet houden, je kinderen alles moeten kunnen geven wat ze nodig hebben, je werk, het huishouden.

Ik werk pas sinds kort weer. Ik ben bijna drie jaar thuis geweest omdat ik in 2018 een enorme depressie had en ook weer last van mijn angststoornis met paniekaanvallen. Dat komt echt voort uit het te veel eisen van mezelf. Ik heb heel erg een ‘normaal’ leven willen uitdragen naar mijn collega’s. Ik wilde presteren om gezien te worden.

Controle loslaten

Mijn moeder heeft me veel gesteund de afgelopen jaren. Zij vindt het vervelend voor mij dat ik verder niemand heb die sturend is in mijn leven. Ik ben nu op het punt beland dat ik me afvraag of ik ooit in staat zal zijn om een volwaardige, gezonde relatie te hebben. Ik wil niet meer de zorgende rol. En ik heb, door hoe mijn leven is geweest, de behoefte aan controle. Ik wil altijd de overhand hebben en dat werkt niet. In een relatie moet je de controle loslaten.

Fouten mogen maken

Een kind van de tweeling heeft hechtingsproblematiek. Omdat er tijdens de bevalling fouten zijn gemaakt kon ik de eerste drie weken niet voor hen kon zorgen. Daarna werd ik ziek, dus toen ik weer in staat was om voor hen te zorgen, ging dat niet.

Daar krijgen we veel hulp voor. Mijn dochter heeft EMDR gevolgd. Vanuit haar behandeling wordt ook gekeken naar mij. Hoe ben je ouder als je niet geleerd hebt fouten te mogen maken? Ik dacht thuis altijd dat ik perfect moest zijn. Nu wil ik het beter doen dan mijn ouders. Maar dat lukt me niet, waardoor ik constant met mezelf in conflict ben. Nu volg ik zelf schematherapie en daarnaast de ouder-kindbehandeling voor mijn dochter.

“Mijn voorgeschiedenis maakt het extra zwaar om ouder te zijn.”

Opa

Ik weet niet of mijn vader weet dat de tweeling er is. Ik vind dat op sommige momenten wel lastig. De kindjes zijn bezig met wat een familie is, hoe die eruitziet. Dan zegt eentje bijvoorbeeld ineens: ‘Mama, ik wil naar opa.’ Ze heeft nooit foto’s van haar opa gezien, dus het komt echt voort uit wat ze aan het leren is. Ik gun hun een leuke opa bij wie ze kunnen logeren, maar dat zit er niet in. Ik heb al jaren geen contact meer met mijn vader.